(8907) Numaralı fetvanın ikinci sorusu:
(Bölümün numarası 25; Page No. 176) Soru 2: Annem ileri yaşta idi ve bunamıştı. Mantıklı düşünme eksikliği vardı. Fobileri bulunmaktaydı. Odada yalnız başına oturamıyordu. Bir gün kalktım ve annemi odaya koydum. Odanın kapısının önüne de bir engel koydum. Kendisi ayağa kalkamıyordu. Onu odaya atınca bütün odayı baştan aşağı pis etti. Odada iken "Çıkarın beni buradan" diye bağırıp çağırıyordu. Onu odada bir süre tuttum. Sonra kapının önüne koyduğum engeli kaldırdım, bizi daha fazla rahatsız etmeye başladı. Geceleri bizi uyutmuyor ve beni çok rahatsız ediyordu. Ona: "sus! yoksa seni dışarı atarım" dediğim zaman sakinleşiyordu. Bu düşünceden hareketle bir sinir doktoru getirdim. Doktor onu muayene etti. Ona ilaç verdi ve bir parça sakinleşti. Fakat ilaç onu etkiledi durumunu daha da ağırlaştırdı. Bundan dolayı ilacı iki ay veya yaklaşık bu kadar bir süre kestim. Sonra sıtma hastalığına yakalandı ve vefat etti. Allah rahmet eylesin. Hocam benim kalbim uyguladığım tedavi açısından rahat içindedir. Ama ona söylediğim: "Sus! yoksa seni odada yalnız bırakırım" gibi sözlerden rahat değil. Ama bu sözleri duyunca sakinleşiyordu. Bırakmıyordu ki uyuyayım. Ben ise gündüzleri işe gidiyordum. Gece uyuyamadığım zaman işimi gerektiği şekilde yapamıyordum. Durumum hakkında bana bilgi verirseniz memnun olurum. Allah sizlerden razı olsun.
Cevap 2: Durum soruda zikredildiği gibi ise yaptığın tedaviden ve ona söylediğin sözlerden dolayı sana herhangi bir sorumluluk yoktur. Başarı Allah'tandır! Allah, peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v.)'e âilesine ve sahabesine salât ve selam etsin.