3. Бо дасти рост олати таносулии худро ламс кардан ва ё бо он истинҷо ва ё бо он наҷосати баданро пок кардан, ба далели фармудаи он ҳазрат (с): “Яке аз шумо дар ҳолати пешоб кардан, олати таносулии худро ба дасти рост нагирад ва низ дар байтулхало ба дасти рост наҷосатро пок накунад” [Ба иттифоқи Бухорӣ ва Муслим].
4. Дар сурохҳо ва ғорҳо, пешоб накунад, то ҳашароти дар дохилбудаи он, бар вай осеб нарасонанд ва ё вай низ ба ҳашарот осеб нарасонад.
Пешоб дар ғорҳо
Гап задан ҳангоми қазои ҳоҷат
Бо Мусҳаф ба ҳаммом рафтан
Ҳамроҳ бурдани чизе, ки дар он зикри Аллоҳи таъоло бошад.
Шурути он чӣ ба воситаи он, истиҷмор анҷом мешавад
А- Бояд пок бошад, бо наҷосат дуруст нест.
Б- Аз мубоҳот бошад, бо муҳаррамот дуруст нест.
Ҷ- Мавзеъи наҷосатро пок созад
Д- Устухону саргин набошад. Салмони Форсӣ (р) мефармояд: “Расули Аллоҳ (с) аз нишастан рӯ ба қибла дар ҳангоми пешоб намудан ва ғоит кардан, манъ карданд ва ҳамчунин аз истинҷо ба дасти рост ва ё пок кардан бо камтар аз се санг ва ё саргин ва ё устухон бошад, манъ кардаанд” [Ба ривояти Муслим].
Ҳ- Аз чизҳои мавриди эҳтиром, монанди хурок ва ё варақи китоби мавриди эҳтиром, набошад.
Он чӣ ки бо он истиҷмор ҷоиз аст: сангпораи пок, дастмол, коғази пок ва порча.
Истиҷмор бо дастмол
Истиҷмор бо сангпора
Истиҷмор бо порча
Истиҷмор бо устухон
Истиҷмор бо хурок
Истиҷмор бо варақи мавриди эҳтиром
Истинҷо бо дасти рост
Бо дарсти рост истинҷо ҷавоз надорад, ба делели фармудаи он ҳазрат (с): “Яке аз шумо дар ҳолати пешоб, олати таносулияшро ба дасти рост нагирад ва низ дар байтулхало, ба дасти рост наҷосаташро пок накунад” [Ба ривояти Муслим].