Sêwak
Ji Aîşe [Xuda jê razî be] hatiye rîwayetkirin, gotiye; pêğemberê Xuda [dirûd û silavên Xuda li ser wî bin] got; «Deh tişt ji sunnetên fitretî ne: Qusandina simbêlan, berdana rihê, sêwak, av li poz werdan, jêkirina neynokan, şûştina nav telîyan, jêkirina binçengan, kurkirina rûv, hindik bikaranîna avê û av li dev werdan e.»
(Mûslim rîwayet kiriye) .
Sêwak
Sêwak di her wext û demê de sunnet e; lewra pêğemberê Xuda [dirûd û silavên Xuda li ser wî bin] gotiye; «Sêwak dev paqij dike û Rebb jî razî dike.» (Ehmed rîwayet kiriye)
Lêbelê sewaba bikaranîna wê di van cihên tên de zehftir e:
Lewra pêğemberê Xuda [dirûd û silavên Xuda li ser wî bin] gotiye; «Heke ne ji ber ku zehmetî dê ji ummeta min re çêbibe bûya, min dê li cem her desmêjê bi sêwakê ferman li wan bikira.» (Ehmed rîwayet kiriye)
Lewra pêğemberê Xuda [dirûd û silavên Xuda li ser wî bin] gotiye; «Heke ne ji ber ku zehmetî dê ji ummeta min re çêbibe bûya, min dê li cem her nimêjê bi sêwakê ferman li wan bikira.» (Buxarî û Mûslim rîwayet kirine)
Ji Miqdam, wî jî ji bavê xwe [Xuda jê razî be] hatiye rîwayetkirin, gotiye; min ji Aîşe [Xuda jê razî be] got; «Dema pêğemberê Xuda [dirûd û silavên Xuda li ser wî bin] diket nav mala xwe pêşî bi çi dest pê dikir? Wê ji min re got; wî bi sêwakê dest pê dikir.» (Mûslim rîwayet kiriye)
Ji Hûzeyfe [Xuda jê razî be] hatiye rîwayetkirin, gotiye; «Dema pêğemberê Xuda [dirûd û silavên Xuda li ser wî bin] bi şevê radibû sêwakê li devê xwe dixist û têde dibir û dianî.» (Buxarî rîwayet kiriye)
Ji ‘Elî [Xuda jê razî be] hatiye rîwayetkirin ku wî bi sêwakê ferman kir û got; pêğemberê Xuda [dirûd û silavên Xuda li ser wî bin] gotiye; «Dema evd devê xwe sêwak bike, paşê rabe nimêj bike, melek li pişt wî radibe, li xwendina wî guhdarî dike û nêzîkî wî dibe -yan jî peyveke wekî wê got- heta devê xwe datîne ser devê, hingê çi tişta ku ji Qur’anê ji devê wî derdikeve, ew dikeve nava wî melekî, naxwe ji bo Qur’anê devên xwe paqij bikin.» (Bezzar rîwayet kiriye)
Hinek ji feydeyên sêwakê ev in: Ew li dinyayê dev paqij dike,. Ew li axretê Xuda razî dike. Ew diranan xurt dike. Ew pirûyan dişidîne. Ew deng paqij dike û mirov çalak dike.
Av li dev werdan
Av kişandina poz
Daxwaz jê; zêde zêde qusandina wan e; lewra di vê de sipehîtî, paqijî û dijîtîya kafiran heye.
Berdana wê û dest jê berdan e.
Qusandin û kurkirina simbêlan
Berdana rihê
Qusandina rihê heram e; lewra ferman bi berdan û destjêberdana wê hatiye.
Pêğemberê Xuda [dirûd û silavên Xuda li ser wî bin] gotiye; «Simbêlan kur bikin, rihê berdin (yanî rihê bihêlin û bi guherandinê dest nedin wê) û di vê mijarê de dijîtîya mecûsîyan bikin.»
(Mûslim rîwayet kiriye).
Bi awayekî îlmî tesbît bûye ku rûv qusandin sihheta bedenê, xurtî û selametiya wê diparêze. Lewra pirrbûna mûyan di vê deverê de dibe sebebê gellek îltîhabên cidî, ewên ku zirarê didin bedenê.
Sunnetkirina mêr û jinê heye. Lewra pêğemberê Xuda [dirûd û silavên Xuda li ser wî bin] ji Ummû-etîyye re gotiye; «Wî nizm bike û nebirre; lewra ew rû geştir dike û bêhtir şens dide mêr.» (Hakim rîwayet kiriye)
Sunnetkirin li ser mêran wacib e, li ser jinan jî sunnet e.
Hikmeta sunnetkirina mêran; paqijkirina sitrê mêr e, ji wê necaseta ku di çermê li ser sere sitr heye. Herçî sunnetkirina jinê ye, ew rûyê wê geş û xweş dike.
Ew birrîna wan e ku mirov nehêle ew dirêj bibe.
Jêkirina neynokan
Jêkirina mûyên ku têde şîn dibin. Lewra bi jêkirina wan ew paqij dibe û ew bêhnên ne xweş yên ku bi van mûyan re kom dibin.
Hilkirina binçengan
Hinek aliman ew qirêjên ku di guh, stû û hinek cihên bedenê de kom dibin jî li ser wan jimartine.
Qermiçonk
Zêdetirî çil rojan terkkirina neynokan, her wiha binçeng, rûv û simbêlan mekrûh e. Ji Enes kurê Malik [Xuda jê razî be] hatiye rîwayetkirin, gotiye; «pêğemberê Xuda [dirûd û silavên Xuda li ser wî bin] di qusandina simbêlan, jêkirina neynokan, qusandina rûv û hilkirina binçengan de dem ji me re diyar kir ku em ji çil rojan zêdetir wan terk nekin.»
(Mûslim rîwayet kiriye).