روزهء رمضان

عذر هاى روزه خورى در رمضان

1ـ بيمارى

براى بيمار روزه خوردن در رمضان مباح است، بدليل فرمودهء الله متعال: ( اگر كسى از شما بيمار ويا مسافر بوده، بايد از روزهاى ديگر قضاى آنرا بشمارد) (بقره: 184)

بيمارى كه رخصت روزه خوردن براى بيمار در آن وجود دارد، همانست كه روزه گرفتن با آن براى بيمار مشقت بار بود، ويا روزه براى مريض مسبب ضررى برايش ميگردد.

- روزه خوردن بيمار :

اگر بيمار روزه خورد – در بيمارى كه اميد بهبودى وجود داشت – بر وى قضاى روزهاى را كه افطار كرده بعد از شفا يابى از بيماريش واجب است، بدليل فرمودهء الله متعال: ( اگر كسى از شما بيمار ويا مسافر بود، بايد از روزهاى ديگر قضاى آنرا بشمارد) (بقره: 184).

اگر بيمارى از آنجمله بود كه اميد بهبودى آن نميرفت - طوريكه از بيماريهاى مزمن بود، ويا بيمار، سالمندى بود كه توان روزه گرفتن پيهم را نداشت – براى مسكينى روزانه نيم صاع [ومقدار صاع: چهار كف دست مرد متوسط ميباشد] (پيمانه) برنج، ويا مانند آن كه از خوراكهء همان سرزمين باشد صدقه بدهد.

2ـ سفر

براى مسافر روزه خوردن در رمضان مباح است، وبر وى قضاى آن واجب است، بدليل فرمودهء الله متعال: ( اگر كسى از شما بيمار ويا مسافر بود، بايد از روزهاى ديگر قضاى آنرا بشمارد) (بقره: 184).

سفريكه روزه خوردن را مباح ميكند، همان سفريست كه در آن نماز نيز قصر خوانده ميشود، كه در عرف وعادت برايش سفر گفته ميشود، بشرط اينكه سفر مباح باشد، نه سفرى كه براى معصيت بوده، ويا سفرى كه غرض از آن حيلهء براى روزه خوردن باشد، در چنين سفرى اجازه روزه خوردن را ندارد.

واگر مسافر روزه گرفت، روزه اش صحيح بوده از رمضان حساب ميشود، بدليل حديث انس بن مالك كه فرمود: ( با نبى اكرم (صلى الله عليه وسلم) سفر ميكرديم، روزه دار ما بر روزه خوريا روزه خور ما بر روزه دار اعتراضى نداشت). [به روايت بخارى]

اگر بر مسافر روزه سخت بود، ويا بر وى مضر بود، روزه خوردن برايش بهتر است، زيرا كه نبى اكرم ﷺ مردى را ديدند كه از گرمى، بر وى سايه كرده ومردم در اطرافش جمع شده بودند، آنحضرت ﷺ فرمودند: (روزه داشتن در سفر از نيكوئى نميباشد).[ به روايت بخارى]

3ـ باردارى وشيردهى

زن باردار ويا زن شيرده اگر بيم آن ميرفت كه روزه داشتن او براى خودش آسيب ميرساند، روزه ميخورد، ومانند بيمار، قضاى آنرا بجا ميآورد، بدليل فرمودهء آنحضرت ﷺ: ( الله تعالى از مسافر روزه و برخى از نماز را عفو كرده، وهمچنين از زن باردار وزن شيرده روزه را عفو نموده است)[ به روايت ترمذى]

واگر زن باردار ويا زن شيرده برخود از روزه داشتن بيمى نداشت، ولى نسبت به حمل وكودك شيرخواره اش بيم آسيب رسى بآن داشت، روزه اش را ميخورد، وقضاى آنرا روزه ميگيرد، واز هر روزيكه افطار كرده براى مسكينى طعام ميدهد، بدليل فرمودهء ابن عباس : ( وزن شيرده وباردار اگر بر كودكانشان بيم آسيب از روزه را داشتند، افطار نمود، به مساكين طعام ميدهند).[ به روايت ابو داود]

4ـ حيض ونفاس

زنيكه در رمضان حيض ديد ويا ولادت كرد، روزه اش را بايد بخورد، وروزه داشتن بر وى حرام است، اگر روزه گرفت صحيح نيست، وبر وى قضاى روزهاى افطار شده واجب ميباشد، بدليل اينكه از أم المؤمنين عائشه صديقه رضی الله عنها زمانيكه از قضاى زن حائض روزه را نه نماز را پرسيده شد، چنين فرمود: ( هنگامى كه به آن مبتلا ميشديم، به قضاى روزه امر ميشديم، نه به قضاى نماز).[ به اتفاق بخارى ومسلم]